Dziedzictwo zamknięte w drewnie

Przedstawiciele największych londyńskich instytucji kultury we współpracy z projektantami stworzyli wyjątkowe obiekty z czerwonego dębu amerykańskiego pod wspólnym hasłem „Legacy” (Dziedzictwo). Efekty projektu są niezwykle ciekawe: zarówno w kwestii pomysłów, jak i możliwości szerokiego zastosowania tego surowca.

To, co po nas pozostanie

W maju 2019 roku Sir John Sorrell, dyrektor Festiwalu Designu w Londynie, zaprosił liderów londyńskich instytucji kultury do współpracy z najbardziej obiecującymi europejskimi projektantami w celu stworzenia projektów pod wspólnym hasłem „Legacy”. Owocem współpracy miały być przedmioty o znaczeniu osobistym lub zawodowym, które przedstawiciele świata kultury chcieliby w przyszłości przekazać członkowi swojej rodziny lub instytucji, którą kierują.

element mebla podczas końcowej obróbki z drewnianej płyty

kilka drewnianych zaokrąglonych desek trzymanych w dłoniach

Owocem współpracy miały być przedmioty, które przedstawiciele świata kultury chcieliby w przyszłości przekazać członkowi swojej rodziny lub instytucji, którą kierują

W ramach projektu „Legacy” powstało łącznie 10 obiektów z czerwonego dębu amerykańskiego. 9 z nich znajduje się na ekspozycji w Sculpture Gallery w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Ostatni natomiast został wystawiony pod Muzeum Historii Naturalnej przy Exhibition Road. Wszystkie z nich można było oglądać na Festiwalu Designu w Londynie, we wrześniu tego roku.

Projekt „Legacy” przekazuje przesłanie o zrównoważonym rozwoju na wiele sposobów

CSR i zrównoważony rozwój w praktyce

Projekt „Legacy” przekazuje przesłanie o zrównoważonym rozwoju na wiele sposobów. W obliczu globalnych zmian środowiskowych przedmioty powinny być projektowane z myślą o trwałości i możliwości przekazywania ich kolejnym pokoleniom – czy to w rodzinie, czy w ramach instytucji.

Wszystkie prace w ramach projektu wykonano z czerwonego dębu amerykańskiego

Wszystkie prace w ramach projektu wykonano z czerwonego dębu amerykańskiego. Gatunek ten obficie porasta północnoamerykańskie lasy, a jego zasoby dynamicznie rosną i naturalnie się odnawiają. Czerwony dąb amerykański stanowi niemal 1/5 całości zasobów drewna liściastego w lasach w USA. Nawet przy uwzględnieniu wycinki, zasoby czerwonego dębu powiększają się co roku o ponad 21 milionów m3, co odpowiada powierzchni 5 stadionów Wembley.

Magia drewna, magia natury

Drewno to materiał odnawialny i łatwy do ponownego przetworzenia. Jego wpływ na środowisko nie jest negatywny, a oprócz tego magazynuje węgiel – każdy m3 czerwonego dębu mieści w sobie ponad tonę dwutlenku węgla, pochodzącego z atmosfery, przez cały czas użytkowania produktu. 

Przedmioty stworzone w ramach „Legacy” pokazują unikalne właściwości, piękno i wszechstronność czerwonego dębu amerykańskiego.

Projekt został zrealizowany we współpracy ze Stowarzyszeniem Handlowym Amerykańskiego Przemysłu Drewna Liściastego (American Hardwood Export Council – AHEC) i firmą Benchmark, w której warsztatach w hrabstwie Berkshire powstały wszystkie prace w ramach projektu.

Pomysłodawcą „Legacy” jest David Venables, Dyrektor AHEC na Europę.

Poznajmy 10 zespołów projektowych i ich prace.

Parawan dla zapracowanych

Zespół: Maria Balshaw, dyrektor sieci galerii sztuki Tate i projektant Max Lamb
Projekt: „Valet”

Dr Maria Balshaw, dyrektor sieci galerii Tate, poprosiła projektanta Maxa Lamba o stworzenie wielofunkcyjnego parawanu. Balshaw jest w ciągłym biegu i nieustannie pędzi ze spotkania na spotkanie. Przebiera się więc w biurze, ale nie ma tam miejsca na przechowywanie ubrań i kosmetyków. Balshaw nie do końca wiedziała, jak nazwać to, czego potrzebuje. Poprosiła więc Lamba o stworzenie „parawanu z wiszącym lustrem i powierzchnią do przechowywania, dzięki któremu będzie mogła się przebrać”. Tak zrodził się pomysł na projekt o nazwie „Valet”, co po polsku oznacza lokaja. Lamb chciał, aby parawan był wolnostojący, miał miękką, naturalną formę i odrobinę koloru. Wykorzystał porowatość czerwonego dębu, wtłaczając w jego powierzchnię turkusowy barwnik. Poszczególne elementy parawanu łączą się ze sobą bez konieczności stosowania zawiasów lub dodatkowych elementów. „Valet” zostanie zainstalowany w biurze Marii Balshaw w Tate Britain. – Ten mebel ma osobowość: jest prawie jak osoba stojąca w pokoju i wręczająca Marii suknię, którą ma na siebie włożyć – powiedział Max Lamb.

wyjątkowy drewniany parawan od Valet

parawan, Valet

Komfortowe sofy

Zespół: Alex Beard, dyrektor Royal Opera House i projektant Terence Woodgate
Projekt: „Duo”

Terence Woodgate otrzymał zlecenie od Alexa Bearda, dyrektora Royal Opera House.  Miał zaprojektować dwie sofy o nazwie „Duo” do pokoju, w którym Beard odbywa większość swoich spotkań. Do stworzenia komponentów sofy wykorzystano frezarkę CNC. Do mebli dodano zakrzywiony detal fazowany z ukrytymi metalowymi prętami: dzięki temu są solidne, mimo że wyglądają niezwykle lekko. Sofy będą zdobić salę konferencyjną Alexa Bearda w Royal Opera House.

dwie drewniane sofy od Duo na kamiennej podłodze i na tle ściany z ciemnych drewnianych listewek

sofy, Duo

Na ratunek pszczołom

Zespół: Sir Ian Blatchford, dyrektor Science Museum Group i projektantka Marlène Huissoud
Projekt: „Beehave”

Sir Ian Blatchford, dyrektor Science Museum Group, zlecił Marlène Huissoud stworzenie ula do nowej stałej galerii poświęconej przyszłości rolnictwa w Science Museum. Z pomocą rzemieślników z Benchmark, ul o nazwie „Beehave” został najpierw wykonany ręcznie z czerwonego dębu, aż do osiągnięcia pożądanego kształtu, a następnie poczerniony techniką opalania. Projektantka wraz z zespołem spędziła w Paryżu ponad 100 godzin, nanosząc za pomocą opalarki delikatny grawerunek na drewnianej powierzchni ula.

Myślę, że Sir Ian Blatchford wiedział, że mój ojciec był pszczelarzem. Ale nie chodziło mu tylko o sam ul – chciał dostać projekt, który trafi do muzealnej kolekcji i rozpocznie dialog na temat bioróżnorodności i zrównoważonego rozwoju. W tym projekcie chodzi o ratowanie pszczół – powiedziała Marlène Huissoud.

dwa białe ule od Beehave w ogródku na trawie na tle ceglanej ściany

ul, Beehave

Stojak na książki i zachęta do czytania

Zespół: Iwona Blazwick, dyrektor Whitechapel Gallery, Yael Mer i Shay Alkalay z Raw Edges
Projekt: „Wooden Hinge”

Iwona Blazwick, dyrektor Whitechapel Gallery, zleciła Yael Mer i Shayowi Alkalayowi z Raw Edges stworzenie stojaka na książki. Książki mają ogromne znaczenie zarówno dla Blazwick, jak i dla Whitechapel Gallery. Stojak, nazwany „Wooden Hinge” („Drewniany Zawias”), będzie wykorzystywany podczas wręczania corocznych nagród Richard Schlagman Art Book Awards oraz do prezentowania nowych katalogów książkowych. Blazwick ma także nadzieję, że stojak zachęci studentów i dzieci odwiedzające galerię do zapoznania się z ofertą książek. Składany stojak wykonano z wykorzystaniem zawiasów z czerwonego dębu amerykańskiego zamiast zawiasów metalowych. Można go oglądać w księgarni w Whitechapel Gallery, a także na wydarzeniach i rozdaniach nagród.

drewniany stojak na książki od Wooden Hinge na drewnianym parkiecie na tle białej ściany

stojak na książki, Wooden Hinge

Krzesła: solidne, a przy tym wygodne

Zespół: Tristram Hunt, dyrektor Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie i Jasper Morrison Studio
Projekt: „Fugu”

Dr Tristram Hunt, dyrektor Muzeum Wiktorii i Alberta, poprosił Jasper Morrison Studio o stworzenie zestawu dwóch krzeseł i stołu do biura dyrekcji muzeum. Kolekcję nazwano „Fugu”. Huntowi zależało na tym, by krzesła były wygodne, mimo wykonania ich z twardego materiału – stąd ich zaokrąglenia i opływowy kształt. Detale mebli zrobiono przy pomocy tokarki do drewna, frezarką CNC wycięto zaokrąglenia, a całość wykończono ręcznie. Duże powierzchnie blatu i krzeseł pokazują piękny rysunek czerwonego dębu.

dwa całkowicie drewniane fotele przy niskim okrągłym stoliku

Zderzenie z historią: siedzisko w kształcenie łodzi

Zespół: Kwame Kwei-Armah, dyrektor artystyczny Young Vic i Tomoko Azumi
Projekt: „Au”

Projektantka Tomoko Azumi z TNA Design Studio współpracowała z Kwame Kwei-Armah, dyrektorem artystycznym Young Vic. Chciał on mieć w swoim ogrodzie przedmiot, który mógłby kiedyś przekazać wnukowi. Kwei-Armah powiedział też projektantce, że drewno przywodziło mu na myśl meble ogrodowe na Karaibach, statki dla niewolników, którymi jego przodkowie przypłynęli z Afryki na Karaiby, a także statek kolonialny, który sprowadził jego rodziców do Wielkiej Brytanii. W odpowiedzi Azumi stworzyła projekt o nazwie „Au”. Wykonała go z cienkich listewek z czerwonego dębu amerykańskiego, które wyginała na parze do osiągnięcia pożądanego kształtu kadłuba łodzi. Projekt trafi do ogrodu Kwame Kwei-Armah w Londynie.

Ten projekt łączy w sobie siedzisko, miejsce pamięci i świadectwo 500 lat historii mojej rodziny – powiedział Kwame Kwei-Armah.

drewniane siedzisko od Au w zielonym ogrodzie

siedzisko, Au

Z miłości do pisania: biurko, krzesło i podstawka na pióro

Zespół: Amanda Nevill, prezes Brytyjskiego Instytutu Filmowego i Sebastian Cox
Projekt: „Writer’s Collection”

Amanda Nevill, prezes Brytyjskiego Instytutu Filmowego, poprosiła projektanta Sebastiana Coxa o stworzenie biurka, krzesła i podstawki na pióro. Nevill chciała dostać mebel, który odzwierciedli jej miłość do pisania i opowiadania historii –  jest to ważne zarówno dla niej samej, jak i dla jej pracy. Zakrzywione linie mebli tworzących „Writer’s Collection” odwzorowują linie perspektywy na antresoli Brytyjskiego Instytutu Filmowego, na której zostaną umieszczone. Dyskretne skórzane panele na pulpicie można usunąć, aby odsłonić specjalną przegródkę na piórnik i zwój papieru, który użytkownik biurka może podpisać. Projekt „Writer’s Collection” będzie stałym elementem wystroju antresoli Brytyjskiego Instytutu Filmowego, znajdującej się nad kasą biletową. – Chciałem, aby z biurka roztaczał się widok na kasę biletową, ponieważ daje on wrażenie przebywania na skrzydłach sceny. Założenie tego projektu było takie, że z czasem biurko i krzesło

pochłoną kreatywną energię ludzi, którzy ich używają i staną się miejscem, gdzie z tej energii skorzystają osoby stawiające pierwsze kroki w branży twórczej – powiedział Sebastian Cox.

stolik i krzesło od Writer’s Collection w przestrzeni open space z odsłoniętymi betonowymi elementami na tle metalowo szklanej barierki

zestaw mebli, Writer’s Collection

By pisać więcej w erze cyfrowej: skrzynka na listy

Zespół: Hans Ulrich Obrist, dyrektor artystyczny Serpentine Galleries, Nina Tolstrup i Jack Mama ze Studiomama
Projekt: „Serpentine Postbox”

Hans Ulrich Obrist, dyrektor artystyczny Serpentine Galleries, zlecił Studiomama stworzenie dużej i małej skrzynki pocztowej dla Serpentine Galleries. Obrist wierzy, że pocztówki odgrywają ważną rolę w sztuce współczesnej i ożywiają sztukę ręcznego pisania w erze cyfrowej. Obrist często prosi artystów, poetów i architektów o napisanie lub naszkicowanie czegoś na pocztówce. Następnie umieszcza to na swoim koncie na Instagramie –  to jego sposób na ratowanie sztuki ręcznego pisania. Skrzynki pocztowe mają na zewnątrz ryflowanie, utworzone za pomocą frezarki na kawałkach czerwonego dębu, które następnie sklejono. Wlot na listy utworzono z bloku z czerwonego dębu wyciętego przy pomocy frezarki CNC. Duża skrzynka pocztowa stanie pod drzwiami Serpentine Gallery, a mała w księgarni.

Zainspirowała nas koncepcja skrzynki pocztowej jako miejsca nie tylko do wysyłania rachunków, ale także czegoś związanego z poezją i pisaniem odręcznym. Kiedy wracam myślami do szkoły, przypominam sobie charakter pisma wszystkich moich przyjaciół. Pamiętam, kto miał bardzo porządne pismo ręczne, kto niechlujne, a także kto miał charakterystyczny lub zabawny charakter pisma. Ta tradycja stopniowo zanika i nie chodzi tylko o listy i pismo ręczne, ale również o relacje międzyludzkie z nimi związane – powiedziała Tolstrup.

drewniana skrzynka na listy od Serpentine Postbox kamiennej posadzce przed ceglanym domem

skrzynka na listy, Serpentine Postbox

Z miłości do muzyki: regał na winyle

Zespół: Tamara Rojo, dyrektor artystyczna English National Ballet i Martino Gamper
Projekt: „Musical Shelf”

Tamara Rojo, dyrektor artystyczna English National Ballet, współpracowała z Martino Gamperem. Rojo marzyła o meblu, który odzwierciedlałby jej ogromną miłość do muzyki, a jednocześnie pomieściłby jej bogatą kolekcję winyli. Gamper zastosował połączenie przydymionego czerwonego dębu na poziomych półkach i jaśniejszego forniru na pionowych elementach. Dzięki temu rysunek słojów biegnie pod kątem i odzwierciedla ukośny projekt mebla. „Musical Shelf” („Regał muzyczny”) docelowo trafi do salonu Tamary Rojo w jej mieszkaniu w Londynie.

drewniany regał na winyle od Musical Shelf

regał na winyle, Musical Shelf

Przestrzeń do kontemplacji: ławka-gniazdo

Zespół: Sir John Sorrell, dyrektor Festiwalu Designu w Londynie i Juliet Quintero z Dallas-Pierce-Quintero
Projekt: „The Nest”

Sir John Sorrell, prezes Festiwalu Designu w Londynie, poprosił Juliet Quintero z Dallas-Pierce-Quintero o stworzenie siedziska do ogrodu w jego domu na wsi. Siedzisko ma kształt ptasiego gniazda i stanie w otoczeniu drzew obok jednego ze stawów z widokiem na zachód słońca, tworząc miejsce do kontemplacji i refleksji. Deski z czerwonego dębu poddano modyfikacji termicznej, dzięki czemu projekt będzie bardziej odporny na działanie czynników zewnętrznych. Za inżynierię strukturalną siedziska odpowiada firma Arup.

Chcieliśmy, by siedzisko było jak kokon, ale jednocześnie, by do środka wpadało światło. Dzięki temu odnosi się wrażenie przebywania wśród drzew. To miejsce do kontemplacji i refleksji – powiedziała Juliet Quintero.

wyjątkowa ławka od The Nest w kształcie gniazda stojąca w ogrodzie

ławka-gniazdo, The Nest

Wszystkie projekty bez wątpienia pokazują wszechstronność zastosowań czerwonego dębu amerykańskiego. A Wam, który z projektów najbardziej się spodobał?

Fot. i oprac. na podst.:
mat. prasowe AHEC

Oceń ten artykuł

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

0 / 5. 0

No votes so far! Be the first to rate this post.

Redakcja MAGAZIF

Artykuły redakcji portalu MAGAZIF.com

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama