Lekkie jak… beton: Loop Chair

Beton nie musi przytłaczać – to Guhl udowadniał swoimi projektami nie raz

Współczesne Loop Chair to zmodyfikowana w 1998 roku wersja pierwotnego projektu Guhla, w którym azbest zastąpiono włóknem z polialkoholu winylowego. Włóknocement jest materiałem na tyle elastycznym, że z jednego kawałka da się uformować mebel o opływowym kształcie. Tak też zrobił Guhl, projektując krzesło ogrodowe – mebel bardzo odporny na warunki atmosferyczne, mocny, stabilny, a przy tym wygodny i lekki w formie. Loop Chair przypomina pętlę czy też położoną, lekko zawiniętą wstążkę. Wrażenie lekkości jest dominujące, gdy spojrzymy na bądź co bądź betonowe siedzisko. Beton jednak nie musi przytłaczać – to Guhl udowadniał swoimi projektami nie raz.

Krzesło było produkowane seryjnie przez firmę Eternit, która pod wpływem doniesień o szkodliwości azbestu zawiesiła jego produkcję w latach 80. XX wieku (dziś produkcja jest wznowiona). Muzea, w których kultowe krzesła były wystawiane (niemieckie w Weil am Reim i szwajcarskie w Zurychu) zabezpieczyły ich powierzchnię, żeby zniwelować szkodliwość rakotwórczego materiału. Nowojorskie muzeum ze względów bezpieczeństwa w 2001 roku w ogóle pozbyło się eksponatów.

Szwajcarski projektant był znany z zamiłowania do designerskich, ale niedrogich mebli i przedmiotów, na które stać masowego konsumenta, a nie tylko elity. Jako jeden z pierwszych użył do produkcji mebli włókna szklanego (słynny projekt Scobalit Chair z końca lat 40.), był również gorącym zwolennikiem mebli do samodzielnego montażu. Jego najbardziej znane prace to prostokątne krzesło Bankstuhl z 1941 roku, które można łączyć z innymi, aby tworzyły rząd, wspomniane Scobalit Chair, donice Elephant Ear Planter i Spindle Planter z 1951 roku i oczywiście Loop Chair z 1954, do którego po zmianie materiału dodano w 2000 roku Loop Side Table. Zestaw mebli ogrodowych od Guhla jest nadal w sprzedaży.

nova68.com

Oprac. na podst.:
pamono.com
antikmodern.blogspot.com