Różowa, immersyjna kapsuła – takiej łazienki w 100-letnim domu na pewno nie widzieliście

Inwestor miał jasne, choć nietypowe wymaganie – stworzenie nieoczekiwanego elementu, pomieszczenia, które wyraźnie kontrastuje z klasycznym charakterem wnętrza. – Chcieliśmy mieć w domu coś, czego się nie spodziewamy. Prawdziwa niespodzianka w ponad stuletnim budynku – zażyczył sobie klient.

Kapsuła poza czasem

Łazienka została zaprojektowana tu jako „kapsuła w czasie” – przestrzeń zawieszona między przeszłością, teraźniejszością a przyszłością. Inspirowana latami 70., stanowi dość wyraźny kontrast wobec klasycznych, białych i prostoliniowych ścian reszty domu.

Wspomniana „kapsuła” jest w całości pokryta różowym poliestrem – materiałem zaczerpniętym z przemysłu morskiego, często stosowanym do budowy kadłubów łodzi. Poliester oplata każdy element łazienki niczym płynna, harmonijnie ukształtowana powierzchnia. Takie podejście nadaje wnętrzu spójność, tworząc przestrzeń, w której wszystkie elementy wydają się wzajemnie przenikać i współgrać ze sobą.

Doświadczenie iście immersyjne

Umywalka, płynnie łącząca się z wanną, została wyposażona w lustro umieszczone pod nią, które odbija różową powierzchnię podłogi. Dzięki temu przestrzeń zyskuje immersyjny charakter, potęgując wrażenie przebywania wewnątrz kapsuły poza czasem.

W strefie prysznica i toalety wyróżnia się kolejna „kapsuła w kapsule” – bardziej intymna przestrzeń podkreślona przez różową mozaikę Bisazza. Prysznic, oświetlony światłem, rozjaśnia szklane cegły swoich ścian, tworząc niemal sakralną, czystą atmosferę. Całość dopełnia projekt toalety, który zachowuje charakterystyczne dla tego wnętrza miękkie krzywizny, zapewniając harmonijną kontynuację estetycznego języka przestrzeni.

Emocje jako siła napędowa kreacji

Projekty takie jak ten udowadniają, że architektura może być czymś więcej niż tylko funkcjonalnym ćwiczeniem. Jej celem jest wzbudzanie emocji, wywoływanie zaskoczenia i oferowanie unikalnego doświadczenia każdemu, kto ją odkrywa. Studio TOIETMOI stawia na relacje między obiektami, materiałami i użytkownikami w centrum procesu twórczego, łącząc przeszłość i teraźniejszość w ponadczasowej estetyce.