Dmuchane czy odlewane? Produkowane masowo czy z limitowanej edycji? Ceramiczne cudeńka, które powstają w krakowskiej pracowni Dydodecor, chętnie puszczają oko koneserom i tym, którzy nie wiedzieli, że ceramiczne może być niesztampowe.
A dokładnie: ceramiczne i kameralne. Mariusz Dydo posługuje się bowiem niezbyt powszechną techniką ceramiczną do tworzenia swoich kameralnych rzeźb. Te – oglądane z daleka – przypominają bibeloty, które znajdziemy na targu i stoisku z pamiątkami… Z bliska rzecz wygląda inaczej. Po pierwsze nie są produkowane hurtowo. Po drugie mają swoją historię i zdaje się, że ją lubią… Po trzecie: nie wszystkie wychodzą cało z procesu wypalania (np. Beta Flora), więc te, które go przeżyją, są wyjątkowo cenne i nie boją się krytyki, bo nie muszą.
Rzeźbiarz zafascynowany odlewaniem ceramiki postanowił udowodnić, że mogą się nią zająć nie tylko wielkie manufaktury, i że nie trzeba mieć od razu masowej produkcji działającej na wielką skalę, żeby tworzyć w kosztownej technice. Problemem było to, że małe odlewnie nie istnieją, chyba że te pozwalające na pracę z brązem. Artysta wpadł jednak na pomysł, żeby uruchomić ceramiczne perpetuum mobile – i tak, we współpracy z Maciejem Wojtaszkiem, w 2013 roku powstał projekt Dydodecor. Założenie jest proste i sprytne zarazem: w ramach projektu powstają rzeźby ceramiczne z seriach nielimitowanych, które są tańsze, a więc dobrze się sprzedają. To dzięki nim Dydo finansuje kolekcje specjalne, czyli limitowane.
Projekty, które wychodzą z pracowni Mariusza Dydy, są osadzone w tradycji, nasiąknięte mitologią, ale jednak nowoczesne. Dotychczas powstało 10 cykli, po czterdzieści rzeźb i wzorów z własnymi tytułami. W edycjach limitowanych wzory mają też swoje modele: Panek, Matisse, Dots, Pollock, Clasic (rzeźby niewykańczane kolorystycznie), Gold (wykończenie złote) i Indywidual (rzeźby wykańczane na specjalne zamówienie i pozostałe rzeźby).
Mariusz Dydo to absolwent krakowskiej ASP (wydział rzeźby), który brał udział w wielu wystawach zbiorowych i dwukrotnie – na zaproszenie Commune de Lorentzweiller, Luksemburg – w projektach malarskich „Mieszkańcy Lorentzweiller” i „Pejzaże Lorentzweiller”. Otrzymal też m.in. Nagrodę Artystyczną Miasta Kraków. Swoje studio rzeźby i malarstwa prowadzi od 2007 roku, i powstały w nim prace m.in. dla muzeum Trasy Turystycznej Kopalni Soli w Wieliczce, Muzeum Miasta Krakowa pod płytą Rynku Głównego, Bazyliki Św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
Fot. i oprac. na podstawie:
materiały pracowni Dydodecor